Zespół cieśni nadgarstka

Zespół kanału nadgarstka to częsta jednostka chorobowa, której przyczyną jest nadmierny ucisk n.pośrodkowego w kanale nadgarstka. Ucisk ten może być spowodowany:

• zmianami zwyrodnieniowymi więzadła poprzecznego nadgarstka,
• obrzękiem pochewek ścięgien zginaczy,
• zmianami stosunków anatomicznych wywołanych zwichnięciami, złamaniami i zapaleniami stawów nadgarstka,
• przewlekłym utrzymywaniem pozycji zgięciowej nadgarstków (np. praca na klawiaturze komputera),
• retencja płynów w czasie ciąży.

Zaburzenia hormonalne (tarczyca), reumatoidalne zapalenie stawów i cukrzyca mogą sprzyjać powstawaniu zespołu kanału nadgarstka.

Do najczęstszych objawów zespołu kanału nadgarstka należą:

• upośledzenie czucia,
• drętwienia,
• mrowienia,
• ból palców I-III tj. palców unerwionych przez uciśnięty n. pośrodkowy.

Objawy pojawiają się najczęściej nocą. Wraz z nasileniem ich intensywności mogą obudzić pacjenta ze snu lub skrajnie mieć charakter ciągły. Poza w/w dolegliwościami czuciowymi może także pojawić się osłabienie siły chwytnej ręki manifestujące się wypadaniem przedmiotów lub upośledzeniem funkcji chwytnej. W skrajnych przypadkach nieleczonego zespołu kanału nadgarstka dochodzi do trwałego upośledzenia czucia w zakresie palców I-III i atrofii kłębu powodującej trwałe upośledzenie funkcji chwytnej reki.

W diagnostyce ZKN najważniejsze znaczenia mają: dokładne informacje uzyskane od pacjenta (wywiad), szczegółowe badanie fizykalne ręki oraz specjalistyczne badania diagnostyczne (tj. USG, EMG i zdjęcie rentgenowskie).

Leczenie kanału nadgarstka

W niektórych mniej zaawansowanych postaciach ZKN skutecznym postępowaniem może okazać się leczenie zachowawcze polegające m.in. na rehabilitacji z fizykoterapią, oszczędzaniu dotkniętej ręki, czasowym unieruchomieniu, stosowaniu niesterydowych leków przeciwzapalnych.

Jeśli w/w leczenie zachowawcze nie przynosi ustąpienia dolegliwości wówczas postępowaniem z wyboru jest interwencja chirurgiczna. Istotą operacji jest przecięcie więzadła poprzecznego nadgarstka, otworzenie kanału nadgarstka i odbarczenie nerwu pośrodkowego.

Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym. Cięcia skórne zależą od przyjętej metody operacyjnej. W metodzie klasycznej („na otwarto”) cięcie długości 4-5 cm zlokalizowane jest na dłoniowej powierzchni nadgarstka ponad kanałem nadgarstka. W metodzie endoskopowej jest to jedno lub dwa cięcia długości 1-2 cm każde zlokalizowane na w kresie zgięciowej nadgarstka i dłoniowej powierzchni śródręcza.

Obydwie w/w metody nie są stosowane wymiennie, a każda z nich ma swoje indywidualne wskazania, które Dr Pietrasik szczegółowo wyjaśnia w czasie konsultacji przedoperacyjnej. Sposób operacji zostaje dobrany tak, aby szanse na dobry efekt terapeutyczny były jak największe. Dyskutowane są szczegółowo wszystkie możliwe powikłania i wątpliwości.

W okresie pooperacyjnym ręka pozostaje w unieruchomieniu nadgarstka przez 2 tyg. Po tym okresie usunięte zostają szwy skórne i rozpoczyna się 4 tyg. okres rehabilitacji. Bóle i silne drętwienia palców mogą ustąpić w okresie kilku tygodni po zabiegu. Zaburzenia czucia, mrowienia ustępują zazwyczaj po kilku miesiącach i związane są ze powolną, stopniową regeneracja obarczonego nerwu.

Zapraszamy do Kliniki Krajewski w Warszawie.