W niektórych mniej zaawansowanych postaciach ZKN skutecznym postępowaniem może okazać się leczenie zachowawcze polegające m.in. na rehabilitacji z fizykoterapią, oszczędzaniu dotkniętej ręki, czasowym unieruchomieniu, stosowaniu niesterydowych leków przeciwzapalnych.
Jeśli w/w leczenie zachowawcze nie przynosi ustąpienia dolegliwości wówczas postępowaniem z wyboru jest interwencja chirurgiczna. Istotą operacji jest przecięcie więzadła poprzecznego nadgarstka, otworzenie kanału nadgarstka i odbarczenie nerwu pośrodkowego.
Zabieg przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym. Cięcia skórne zależą od przyjętej metody operacyjnej. W metodzie klasycznej („na otwarto”) cięcie długości 4-5 cm zlokalizowane jest na dłoniowej powierzchni nadgarstka ponad kanałem nadgarstka. W metodzie endoskopowej jest to jedno lub dwa cięcia długości 1-2 cm każde zlokalizowane na w kresie zgięciowej nadgarstka i dłoniowej powierzchni śródręcza.
Obydwie w/w metody nie są stosowane wymiennie, a każda z nich ma swoje indywidualne wskazania, które Dr Pietrasik szczegółowo wyjaśnia w czasie konsultacji przedoperacyjnej. Sposób operacji zostaje dobrany tak, aby szanse na dobry efekt terapeutyczny były jak największe. Dyskutowane są szczegółowo wszystkie możliwe powikłania i wątpliwości.
W okresie pooperacyjnym ręka pozostaje w unieruchomieniu nadgarstka przez 2 tyg. Po tym okresie usunięte zostają szwy skórne i rozpoczyna się 4 tyg. okres rehabilitacji. Bóle i silne drętwienia palców mogą ustąpić w okresie kilku tygodni po zabiegu. Zaburzenia czucia, mrowienia ustępują zazwyczaj po kilku miesiącach i związane są ze powolną, stopniową regeneracja obarczonego nerwu.
Zapraszamy do Kliniki Krajewski w Warszawie.
