Łojotokowe zapalenie skóry

Choroba łojotokowego zapalenia skóry jest powodowana przez nadmierną pracę gruczołów łojowych, odpowiedzialnych za produkcję łoju (łac. sebum; natłuszcza i nawilża skórę chroniąc ją przed negatywnym oddziaływaniem środowiska zewnętrznego), oraz zakażenie grzybicze. W konsekwencji rozwija się poważny stan zapalny skóry. Gruczoły łojowe mogą ulegać zapchaniu powodując obrzęki, bolesność i nadmierne złuszczanie naskórka, natomiast zbędne metabolity grzybów prowokują wywołanie przewlekłej reakcji alergicznej. Mimo, że nie wykazano związku choroby z genetyką, obserwuje się rodzinne ogniska choroby. Uważa się, że długotrwały stres, zaburzenia gospodarki hormonalnej, stany depresyjne, choroby neurologiczne, osłabienie układu immunologicznego, niewłaściwa higiena, a nawet wysoki stopień zanieczyszczenia powietrza, stanowią czynniki predysponujące do zachorowania na łojotokowe zapalenie skóry

Nadmierne przetłuszczanie skóry, stanowiące podstawę łojotokowego zapalenia skóry, skutkuje powstawaniem na jej powierzchni nieregularnych plam, nazywanych rumieniowymi (od miejscowo występujących zaczerwienień), które wraz z rozwojem choroby cechują się nadmierną utratą naskórka (złuszczanie). Zmiany skórne pokrywają żółtawe lub białe tłuste plamy, kształtem przypominające łuski. Jeśli choroba obejmuje owłosioną skórę głowy, jej objawy mogą zostać mylnie zidentyfikowane jako łupież. Może im towarzyszyć pieczenie lub świąd. Objawy występują najintensywniej w miejscach o największym zagęszczeniu gruczołów łojowych, np. czole, nosie i policzkach. Wyróżniamy łojotokowe zapalenia skóry głowy i łojotokowe zapalenia skóry twarzy.

Diagnozowanie ŁZS wymaga w pierwszej kolejności wizyty u dermatologa. Ten, jako dodatkowe narzędzie diagnostyczne może zastosować badanie mykologiczne, które polega na pobraniu próbki tzw. zeskrobu, który poddawany jest dalszemu badaniu lub zrobienie badania histopatologicznego niewielkiego wycinka skóry. Zazwyczaj jednak podczas do badania wystarczy dermatoskop lub trichoskop. Leczenie łojotokowego zapalenia skóry w Warszawie w Klinice Krajewski odbywa się pod nadzorem dermatologa, który jest w stanie dobrać odpowiednie preparaty do higieny skóry i włosów, wedle indywidualnych potrzeb pacjenta, a także włączyć odpowiednie leczenie farmakologiczne lub zabiegowe. Higiena i pielęgnacja odgrywają kluczową rolę w procesie leczenia. Możliwe jest stosowanie leków przeciwgrzybiczych lub przeciwzapalnych (w różnych postaciach) w zależności od podłoża choroby. Terapia ŁZS to złożony proces, który wymaga cierpliwości. Podczas walki z łojotokowym zapaleniem skóry warto zwrócić uwagę na dietę – wyeliminowanie produktów przetworzonych, typu fast food, ostrych potraw i alkoholu, zdecydowanie ułatwi łagodzenie objawów dermatozy, co przełoży się na lepsze efekty terapii. Nie należy zapominać o odpowiednim nawodnieniu organizmu w celu zachowania optymalnego poziomu nawilżenia skóry. Wskazane jest także utrzymywanie odpowiednich stężeń witamin. Lekarz dermatolog może zaproponować również terapię naświetleniową, przy użyciu specjalnych lamp. Klinika Krajewski wyposażona jest w lampy PUVA i UVB311, a także w laser excimerowy, które wspomagają leczenie chorób skóry.

Zapraszamy do Kliniki Krajewski celem doboru odpowiedniego, skutecznego leczenia łojotokowego zapalenia skóry.